نقد و بررسی قاعده بودن سیاق درپرتو تفاسیر قران کریم

هر قاعده ای خصوصیات وممیزات ویژه ی خود را دارد که سیاق فاقد آن ویژگیها است، لذا نمی توان آن را یک قاعده نامید؛ ماهیت سیاق و نوع دلالت آن با توجه به آراء ونظرات مفسرین قرآن کریم، زبان‌شناسان ولغویین، علمای علوم بلاغی، ادبا ، فقها واصولیین ، قابل اثبات است. بزرگترین دلیل وشاهد بر اینکه سیاق ماهیتاً دلالت است نه قاعده این است که مفسرینی مانند ابن جریر طبری، علامه طباطبائی و شهید صدر بااینکه به سیاق استناد کرده‌اند هیچ‌کدام به‌عنوان قاعده از آن نام نبرده‌اند. مسلماً برخی در تلقی کردن سیاق به‌عنوان یک قاعده بی راهه رفته اند و در این زمینه ایرادات و ابهاماتی اساسی وجود دارد. در این نوشتار که به روش توصیفی تحلیلی تدوین شده با استناد به نظرات و آرای مفسرین و دانشمندان عدم قاعده بودن سیاق به اثبات رسیده و نظریه‌ی دلالت بودن آن تقویت گردیده است. سؤالات دیگری که در این مقاله مطرح‌شده این است که آیا سیاق مقوله ای لفظی است یا عقلی؟ آیا سیاق یک نوع دلالت اقتضاء یاتنبیه و اشاره است؟ و حجیت هریک از آنها از باب حجیت ظواهر است یا نه؟